Dag 1; Karibu (Welkom)

Om twee uur was het dan eindelijk zo ver. Na een ochtendje stress over teveel kilo’s in mijn koffer terwijl er nog zoveel mee moest, was het dan toch echt tijd om te gaan. Eerst in Düsseldorf nog even wat gedronken met z’n allen en toen afscheid nemen. Nouja.. voor een maandje maar, maar toch best gek! De vlucht naar Amsterdam ging heel snel, na het opstijgen mochten we al bijna weer landen en waren we weer in ons vertrouwde landje. Na bijna twee uur nog even met iedereen appen begon de grote reis. Een luxe vlucht met veel gratis films, series, spelletjes en de finale Duitsland-Argentinië in het vliegtuig. Dat had ook wel weer wat zo met het hele vliegtuig voetbal kijken. We vlogen ’s nachts maar het lukte Luciënne en mij allebei niet goed om te slapen en hebben dit dan ook bijna niet gedaan. Ook zaten we naast het toilet in het vliegtuig, dat is geen aanrader haha. Het stonk en je schrok je steeds rot als er werd doorgetrokken. Om 4.00 ’s nachts (Nederlandse tijd) werden we wakker gemaakt (voor zover we dat nog niet waren) voor het ontbijt. Yoghurt met vruchtjes, lekker midden in de nacht. Om 6.25 zijn we toen veilig geland in Nairobi. Een wereld van verschil met Schiphol maar je krijgt al echt een indruk van de Afrikaanse cultuur en dan sta nog maar op een vliegveld. Vervolgens zijn we vrijwel meteen ingecheckt voor de laatste vlucht naar Kilimanjaro. De man bij de douane was al gefascineerd van mijn blonde haren en keek in mijn boek waar we vandaan kwamen. We are Dutch, bye! Zo gaat het dus de komende maand, even wennen hoor. Hoe voorspoedig de hele reis ook ging, toch hadden we nu pech. 5 minuten voor de vertrektijd van het vliegtuig mochten we nog steeds het vliegtuig niet in. Nadat onze Nederlandse medereizigers het even voor ons hadden nagevraagd (handig he?) kregen we te horen dat het vliegtuig er nog niet was terwijl die voor onze neus stond. We moesten geduld hebben. Pas na een uur mochten we het vliegtuig in en konden we vertrekken. Dit was een hele andere vlucht dan we zijn gewend. Heel primitief. De stoel van de stewardess wordt ergens uit een kast gehaald en gaat dan midden in het gangpad zitten. Verder was het klein en oud en maakte heel veel geluid. We waren blij dat we weer geland waren. We hebben de Kilimanjaro van bovenaf gezien, hij is zo hoog dat hij door de wolken heen stak.
Toen we geland waren moesten we een visum regelen, dat ging heel makkelijk gelukkig. Buiten stond een mannetje op ons te wachten met een bordje met onze namen erop. Hij bracht ons naar een jeep en deze zou ons naar ons vrijwilligershuis brengen. Voor twee meter dragen mannen je koffer voor je maar willen hiervoor wel fooi. Dat had ik zelf ook wel gekund maar we hadden bijna geen keus. We moesten anderhalf uur in de jeep zitten maar dat vloog voorbij. Wat een indrukken!! Ik viel van de ene verbazing in de andere. Zo’n groot verschil tussen arm en rijk. Het duidelijke beeld dat je hebt van Afrika zie je dan echt. Vrouwen en meisjes met hele grote manden fruit op hun hoofd. Mannen op fietsen met zoveel kilo aan bananenbomen dat ik me afvraag of ik dat wel zou kunnen zonder om te vallen. Je komt langs huizen die bestaan uit twee golfplaten en een doek waar mensen met mega magere koeien en gaten in hun kleren hopeloos voor hun huis zitten maar ook langs schattige basisscholen met kinderen in uniformen en Afrikaanse mensen die er net zo uit zien als de Afrikaanse mensen in Nederland. Het contrast is zo groot en dat is best overweldigend. Verder hele mooie natuur en veel hobbelige wegen. Moeilijk om te omschrijven maar heel gaaf.
We hebben een andere verblijfsplaats dan we eigenlijk hadden. We zitten nu in het “future stars academie” vrijwilligershuis. Dat is ook een project van doingoood die met straatkinderen het voetbalveld op gaat om ze van de straat te houden en talenten te creëren. We zitten hier met nog een meisje uit Nederland en een jongen uit Arusha en vrijdag komt er nog een jongen. Hij leert ons al wat woordjes. We hebben best een luxe kamer met een twijfelaar stapelbed en een eigen badkamertje. Als we niet te lang douchen hebben we zelfs warm water! Ook is er drinkwater en brood met pindakaas. We hebben een eigen huishoudster die voor ons kookt ’s avonds. Ook hebben we bewakers voor onze deur die er dag en nacht zijn. Je komt niet zomaar bij ons huis. Ze wilden zelfs een pijl en boog om ons te beschermen dus nu hebben ze van Marit (coördinator doingoood) geld gekregen om een pijl en boog te kopen, dan voelden ze zich wat veiliger haha.
Marit heeft ons even de buurt laten zien. We moesten met een dala dala naar de winkel. Dat is een busje met twee jongens erin. De een als “chauffeur” en de andere probeert mensen in hun busje te krijgen in plaats van in de dala dala van een minuut later. Het busje zit overvol met mensen. Je moet bijna op schoot zitten bij elkaar of staat als sardientjes in een blik tegen elkaar aan. Het kost ongeveer 20 eurocent om met de dala dala te reizen. Het betalen met Tanzaniaanse shilling is nog best een kunst. 1 euro is ongeveer 2000 shilling. Het valt hier trouwens wel mee met hoe warm het is. Het is nu winter en wordt niet warmer dan een graad of 23 zonder felle zon.
Morgen gaan we naar de echte stad met wat meer winkels en moeten we de rest van ons visum regelen met Marit samen. We mogen pas woensdag naar de baby’s toe, dat vind ik wel echt jammer want daar heb ik juist zoveel zin in maar even rustig opstarten is ook wel fijn. Het is bijna anderhalf uur rijden naar het project dus ik ben benieuwd.

Dag lieve blanke mensen! Liefs en een dikke Afrikaanse knuffel van Leanne